مقایسه کاربردی داربست فیبرینی تهیه شده با تکنیکهای مهندسی بافت با پیوند اتوگرافت در روند ترمیم عصب سیاتیک

سابقه‎ ‎و هدف‎: ‎‏ اتوگرافت‎ ‎عصبی،‎ ‎استاندارد‎ ‎طلایی‎ ‎برای‎ ‎ترمیم‎ ‎ضایعات‎ ‎اعصاب‎ ‎محیطی‎ ‎می‎ ‎باشد‎. ‎اما‎ ‎به‎ ‎دلیل‎ ‎محدودیت‎ ‎دسترسی به‎ ‎محل‎ ‎های‎ ‎دهنده‎ ‎مناسب‎ ‎برای‎ ‎پیوند‎ ‎وخطر‎ ‎تشکیل‎ ‎نوروما‎ ‎تحقیق‎ ‎جهت‎ ‎یافتن‎ ‎جانشین‎ ‎مناسب‎ ‎برای‎ ‎اتوگرافت‎ ‎لازم‎ ‎است‎. ‎هدف از‎ ‎انجام‎ ‎این‎ ‎پایان‎ ‎نامه‎ ‎مقایسه‎ ‎اتوگرافت‎ ‎با‎ ‎داربست‎ ‎فیبرینی‎ ‎در‎ ‎ترمیم‎ ‎ضایعات‎ ‎عصب‎ ‎سیاتیک‎ ‎موش‎ ‎صحرایی‎ ‎است‎.‎ مواد‎ ‎وروش‎ ‎ها‎: ‎در‎ ‎این‎ ‎مطالعه‎ ‎تعداد‎ 45 ‎سر‎ ‎موش‎ ‎صحرایی‎ ‎نر‎ ‎نژاد‎ ‎ویستار‎ ‎به‎ ‎طور‎ ‎تصادفی‎ ‎به‎ ‎سه‎ ‎گروه‎ ‎کنترل‎ ‎،‎ ‎اتوگرافت‎ ‎و داربست‎ ‎فیبرینی‎ ‎تقسیم‎ ‎شدند‎. ‎سپس‎ ‎شکاف‎ 5 ‎میلیمتری‎ ‎عصب‎ ‎سیاتیک‎ ‎با‎ ‎اتوگرافت‎ ‎عصبی‎ ‎و‎ ‎داربست‎ ‎فیبرینی‎ ‎ترمیم‎ ‎شد‎. ‎همه حیوانات 1 ، ‏‎3‎و‎ 5 ‎هفته‎ ‎پس‎ ‎از‎ ‎عمل‎ ‎جراحی‎ ‎توسط‎ ‎تست‎ ‎های‎ ‎رفتاری‎ ‎و‎ ‎الکترو‎ ‎میوگرافی‎ ‎ارزیابی‎ ‎شدند‎ ‎و‎ ‎نتایج‎ ‎به‎ ‎دست‎ ‎آمده‎ ‎در هر‎ ‎سه‎ ‎گروه‎ ‎با‎ ‎هم‎ ‎مقایسه‎ ‎شد‎.‎ یافته : نتایج‎ ‎تست‎ ‎رفتاری‎ 1‎، ‏‎3‎و‎ 5 ‎هفته‎ ‎بعد‎ ‎از‎ ‎عمل‎ ‎جراحی‎ ‎نشان‎ ‎داد‎ ‎که‎ ‎تفاوت‎ ‎معنی‎ ‎داری‎ ‎بین‎ ‎دو‎ ‎گروه‎ ‎آزمایش‎ ‎وگروه‎ ‎کنترل وجود داشت (0/00 = ‏p ‎‏ ) ، ولی‎ ‎بین‎ ‎دو‎ ‎گروه‎ ‎آزمایش‎ ‎تفاوت‎ ‎معنی‎ ‎داری‎ ‎وجود‎ ‎نداشت (9/0 = ‏p ‎‏ ). در‎ ‎هفته‎ ‎ی‎ ‎اول‎ ‎هیچ‎ ‎گونه‎ ‎تفاوت‎ ‎معنی داری بین سه گروه وجود نداشت (6/0 = ‏p ‎‏ )میانگین‎ ‎تاخیر‎ ‎پاسخ‎ ‎حرکتی‎ ‎و‎ ‎دامنه‎ ‎پتانسیل‎ ‎عمل‎ ‎حرکتی‎ ‎گروه‎ ‎اتوگرافت‎ ‎و‎ ‎گروه داربست‎ ‎فیبرینی‎ ‎در‎ ‎هفته‎ ‎ی‎ ‎سوم‎ ‎و‎ ‎پنجم‎ ‎تفاوت‎ ‎معنی‎ ‎داری‎ ‎با‎ ‎یکدیگر‎ ‎نداشتند،‎ ‎اما‎ ‎با‎ ‎گروه‎ ‎کنترل،‎ ‎تفاوت‎ ‎معنی‎ ‎دار‎ ‎بود (03/0 = ‏p ‎‏ ). در‎ ‎هفته‎ ‎اول‎ ‎هیچ‎ ‎گونه‎ ‎تفاوت‎ ‎معنی‎ ‎داری‎ ‎بین‎ ‎سه‎ ‎گروه‎ ‎وجود‎ ‎نداشت (58/0 = ‏p ‎‏ )‏ نتیجه‎ ‎گیری‎: ‎نتایج‎ ‎حاصل‎ ‎از‎ ‎این‎ ‎مطالعه‎ ‎پیشهاد‎ ‎می‎ ‎کند‎ ‎که‎ ‎داربست‎ ‎فیبرینی‎ ‎می‎ ‎تواند‎ ‎یک‎ ‎جانشین‎ ‎مناسب‎ ‎برای‎ ‎اتوگرافت‎ ‎باشد‎.‎